YARGITAY 17. HUKUK DAİRESİ Esas Numarası: 2016/13333 Karar Numarası: 2019/6544 Karar Tarihi: 22.05.2019

Cuma Ekim 09, 2020 10:29 pm

Taraflar arasındaki trafik kazasından kaynaklanan maddi tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:

-K A R A R-

Davacılar vekili; B. B.'ın babası, S. B.'ın eşi ve destekleri olan S. B.n'ın 13.08.2006 tarihinde meydana gelen trafik kazası sonucunda davalı tarafından ZMMS poliçesi ile sigortalanmış sürücüsü olduğu araçta vefat ettiğini belirterek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla şimdilik davacılar için 500,00'er TL maddi tazminatın temerrüt tarihinden itibaren işleyecek avans faiziyle davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.

Davacılar vekili; 04/11/2015 tarihli dilekçe ile dava değerini davacı S. için 48.406,01 TL ve B. için 9.093,99 TL olarak ıslah etmiştir.

Davalı vekili; yetki ve zamanaşımı itirazında bulunduklarını, davacılar murisinin alkollü ve ehliyetsiz olması sebebiyle zararın sigorta tazminatı kapsamında olmadığını ve yine davacıların mirasçı olmaları ve ölenin tamamen kusurlu olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.

Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile davacı S. B. için 13.736,95 TL'nin ve B. B. için 9.093,99 TL'nin dava tarihi 10.02.2015 tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalı sigorta şirketinden tahsili ile davacılara ödenmesine, fazlaya ilişkin istemin reddine karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Dosya içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp değerlendirilmesinde ve özellikle, davacıların talebinin doğrudan kendileri üzerinde doğan destekten yoksunluk zararına ilişkin olması, bu zararın oluşumundaki desteğin kusurunun davacılara yansıtılamayacağı, sürücü desteğin kusurlu olmasının, onun desteğinden yoksun kalan davacıları etkilemeyeceğine ilişkin HGK'nun 15.6.2011 gün ve 2011/17-142 Esas-411 Karar, HGK'nun 22.2.2012 gün 2011/17-787 Esas- 2012/92 Karar, HGK'nun 16.1.2013 gün ve 2012/17-1491 Esas- 2013/74 Karar sayılı ilamları uyarınca, davalının tazminattan sorumluluğuna hükmedilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına, ölüm olayının gerçekleştiği dava konusu kaza tarihinde yürürlükte bulunan 5237 sayılı TCK 66. maddesinde öngörülen ceza zamanaşımı süresi (15 yıl) dikkate alındığında uzamış ceza zamanaşımı süresinin dolmadığının anlaşılmasına göre, davalı vekilinin yerinde görülmeyen tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun bulunan hükmün ONANMASINA ve aşağıda dökümü yazılı 1.169,58 TL kalan onama harcının temyiz eden davalıdan alınmasına 22/05/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.